ท่านหมอมุ้งมิ้ง ตอนที่ 4

#คัทซีน ท่านหมอมุ้งมิ้ง ตอนที่ 4: ตอนแห่งการอมยิ้ม! เอะอะก็ยิ้มหวาน เห็นใจคนดูบ้าง ทำไมแม่ทัพน่ารักขนาดนี้! ออกอาการติดนางเอกหนักมาก เเค่มีเทออยู่ก็หลับสนิท เเต่งกันไปเลยสิ!!(ಠ益ಠ)ノ

พี่เหิงเรียกดึงสติน้องเถียน เจ้ายิ้มตาเยิ้มอะไร😠! แต่ยัยน้องยังเพ้อละเมอบอกว่า เจ้าทึ่ม มองคนหล่อน่ะสิถามได้🤤(น้องงง ใจเยนลูก ไม่หื่นนน555) พี่เหิงถึงกับตบโต๊ะดัง ปัง! สตินะสติ! พอได้สติยัยน้องก็รีบคุกเข่าขอโทษ พี่เหิงสั่งให้นางลุกขึ้นมองหน้าเขา ก่อนจะเขยิบเข้ามาหาเเละโอบนางเข้ามาใกล้😱! ดึงผ้ารัดเอวของนางออก😱! พ่อบ้านเชิ่งรีบเดินมารับผ้ารัดเอวของนาง ตรวจดูก็ไม่พบอะไร😑 พี่เหิงถามนางว่ามีผ้ารัดเอวกี่เส้น น้องเถียนบอกว่า มีสองอัน อีกอันนึงมันเลอะน้องเลยเอาไปซัก เเต่ไม่ทันระวังระหว่างอบแห้งโดนไฟเผาไปละ ว่าจะไปขออันใหม่พอดี ถ้าพี่อยากได้เดี๋ยวน้องไปเอามาให้ใหม่นะ พี่เหิงรู้สึกว่ามีพิรุธ เลยเดินไปหาดอกตู้เจวียน555 ยัยน้องเห็นก็เริ่มเลิ่กลั่กละ ดอกไม้จะรอดมั้ยเนี่ย! รีบเดินตามมากอดขาอิพี่ไว้ทันที ขอร้องอย่าทำน้องตู้เจวียนนะ😫! พี่เหิงเตะนางออกจากขา(หึหึหึ...เตะนางเอกเหรอพี่ เดี๋ยวอีพีหลังๆมีหนาวนะ ≖◡≖) ตอนนี้เขารู้เเล้วว่าคนร้ายจงใจป้ายความผิดให้เถียนชีเเละยืมมือเขาจัดการเรื่องให้พ้นตัว พี่แกยิ้มมุมปากด้วยความชั่วร้าย(อร๊ายยยย...กร๊าวใจจจจ😆) ก่อนจะหันมาบอกกับน้องเถียนว่า ต่อไปให้เจ้าจงมาเป็นหมอส่วนตัวของข้าซะ! แบบนี้คนร้ายจะได้ลงมือหนักๆเปิดเผยตัวออกมาซะที น้องเถียนเริ่มโหยหวน น้องผิดไปแล้ว อย่าหาเรื่องให้น้องเลยนะะะ ถึงรู้ว่าอันตรายเเต่ก็ปฏิเสธอิพี่ไม่ได้อยู่ดี555 

เถียนชีกลับไปที่ห้อง อาจารย์ติงมอบเสื้อผ้าชุดใหม่ให้นาง ยินดีที่นางได้เลื่อนขั้น เถียนชีจำได้ว่าวันที่พี่หงเจอยาที่ผ้ารัดเอวนางก็เป็นอาจารย์นี่แหละเอาเสื้อผ้ามาให้ นางลองเชิงดูเเล้ว อาจารย์ดูไม่รู้เรื่องด้วย นางจึงเล่าให้อาจารย์ฟังว่ามีคนเอายามาซ่อนในผ้ารัดเอวนาง เเละขอให้อาจารย์ช่วยระวังหาตัวคนร้ายให้นางด้วย 

ฉวี่จิ้น ลูกน้องของอาเจิงกลับมาที่หอนางโลมอีกครั้ง เขาถามพี่หงว่ามาตามหาเจ้าของผ้าเช็ดหน้านี่ พี่หงบอกว่านางออกไปแล้ว เลือกสาวๆคนอื่นเเทนนะ ฉวี่จิ้นโดนสาวๆรุมล้อม พี่หงรับผ้าเช็ดหน้าไว้ ฉวี่จิ้นรีบเดินหนีออกไป นางรู้ดีว่าผ้าเช็ดหน้านั้นเป็นของเถียนชี กังวลใจว่าเรื่องปลอมตัวเป็นชายของเถียนชีจะเเตกขึ้นมา

เทศกาลดอกไม้ไฟมาถึง พี่เหิงกับอาเจิงมายืนดูดอกไม้ไฟที่ด้านนอก พี่เหิงนึกถึงเจาเอ๋อร์อีกครั้ง ดราม่าเริ่มมา พี่แกดำหนิตนเอง ทั้งๆที่เคยสัญญากับนางเอาไว้ว่าจะปกป้องนาง หากตอนนั้นเขากลับมาช่วยพวกนางทัน ป่านนี้คนในตระกูลเฉินก็ยังคงอยู่รอดปลอดภัย(โถ..พี่เหิง..😢) 

ตอนเช้า เถียนชีมาเปลี่ยนยาที่แผลให้พี่เหิง เเต่อิพี่ยังเข้มนั่งทำงานไม่เลิก บอกให้รอไปก่อน น้องเถียนเห็นว่าไม่มีหมึกเลยช่วยฝนหมึกให้ นางมองดูเเท่งหมึก แบบนี้ไม่ดี ต้องเปลี่ยนๆ พี่เหิงเห็นจึงถามว่านางรู้เรื่องหมึกด้วยเหรอ? นางบอกว่าท่านพ่อเคยสอนนาง จะเขียนหนังสือต้องรู้จักเลือกหมึก แท่งหมึกสองอันนี้พื้นผิวไม่เหมือนกัน เอามาใช้ปนแบบนี้กันไม่ได้ ไม่งั้นแท่นหมึกจะเสียหาย พี่เหิงจำได้ว่าเคยมีอาจารย์ท่านนึงสอนเขาแบบนี้เช่นกัน อาจารย์เป็นหมออยู่ที่จวน เขาจึงถามนางว่ารู้จักคนชื่อเฉินชิงหยุนมั้ย? น้องเถียนตกใจ ซวยละ! พ่อเราเอง! จนทำหมึกกระเด็นใส่มือพี่เหิง(น้องงง พิรุธมากอ่ะ555) ยัยน้องกลัวพี่จะโกรธ เริ่มลนลานไปจับมือกะจะช่วยเช็ดหมึกให้(เดี๋ยวนะ ลนลานจับมือเลยเหรอ ಠ︿ಠ) น้องเถียนรีบเฉไฉ ข้าฝนหมึกไม่ดีเเต่พัดเก่งมากนะบอกเลย พี่เหิงไม่สนใจปล่อยให้นางถือพัดมาพัดให้ น้องเถียนเริ่มย่องไปๆมาๆด้านหลังพี่เหิง พัดซ้ายพัดขวา อวดว่าตนพัดดี ไม่เชื่อลองหลับตาสิ รับรองเย็นสบาย พี่เหิงทำงานต่อ สักพักอิพี่เคลิ้มหลับปุ๋ย555(เป็นนี่หลับไม่ลงนะ ย่องไปมาอยู่ข้างหลังแบบนี้😂) แอบฝันกลางวันถึงรักแรกเด็กน้อยเจาเอ๋อร์ พี่เหิงนั่งงีบสบายใจอมยิ้มมุมปาก(คือแบบ..หลับตาแล้วอมยิ้มนิดๆยังโคตรหล่ออ่ะ นางหล่อละมุนๆจริงๆ!//อยากได้คนนี้! อยากมีท่านเเม่ทัพให้พัดเล่นเป็นของตัวเองค่ะ! ʕ￫ᴥ￩ʔ

พ่อบ้านเชิ่งเอาน้ำแกงมาเสิร์ฟเห็นพี่เหิงนั่งหลับก็ตกใจ เฮือกกก😲! มือไม้สั่น น้ำแกงนี่หกไปหมด😲 น้องเถียนบอกว่าพี่เหิงหลับอยู่อย่าเพิ่งกวนๆ ออกไปก่อนๆ พี่เหิงตื่นขึ้นมารู้ว่าตนเผลอหลับสนิทไปก็งงมาก นี่ข้าหลับไปได้ยังไงละเนี่ย? พี่เหิงบอกให้น้องเถียนกลับไปก่อน เถียนชีเดินออกมาความงุนงง มาเจอพ่อบ้านยิ้มเเฉ่งดักรอนางอยู่ ถามนางว่าเมื่อกี้ทำอะไรเหรอ ◉‿◉? นางบอกว่าเเค่เอาพัดมาพัดให้ท่านเจ้าเมืองเเค่นั้นเอง พ่อบ้านฉีกยิ้มหวานเเสนสยองให้นาง ท่านหมอเถียนนี่สุดยอดจริงๆ🤩 น้องเถียนถึงกับงงก็เเค่พัดทำไมดวงตาพ่อบ้านเจิดจ้าซะไม่มี555

ตกดึกพ่อบ้านเชิ่งกระวนกระวายอยู่หน้าห้องนอนพี่เหิง นี่ก็เป็นอีกคืนที่พี่เหิงฝันร้ายจนสะดุ้งตื่นตะโกนเรียกชื่อเจาเอ๋อร์ออกมาอีกครั้ง พ่อบ้านรีบเข้าไปดู พี่เหิงลุกขึ้นมาด้วยลุคอันเซ็กซี่ คอเสื้อเปิดออกเล็กน้อย(ﾉ˶⚈д⚈˵)ﾉ ไม่อยากนอนต่อแล้วจะไปนั่งทำงาน พ่อบ้านรีบห้ามเเนะนำพี่เหิงว่า ให้ห่วงสุขภาพตัวเองด้วย ทำไมไม่ลองให้เถียนชีมาพัดให้อีกครั้งล่ะ ดูว่าจะช่วยให้หลับสนิทได้จริงมั้ย พี่เหิงขบคิดก่อนจะให้พ่อบ้านไปตามนางมา

พ่อบ้านเชิ่งสั่งลูกน้องให้ยกพวก?ไปตามท่านหมอเถียนมาปรนนิบัติ?ท่านเจ้าเมือง พวกบ่าวได้ยินก็ตกใจ ปรนนิบัติ...😳 ด้านน้องเถียนกำลังนอน จู่ๆพวกบ่าวก็บุกเข้ามาในห้อง พี่เหิงมีคำสั่งให้นางไปปรนนิบัติที่ห้อง! น้องเถียนตกใจไม่ยอมไป เดี๋ยวอะไรยังไง! ปรนนิบัติอะไรกัน! ข้าไม่ไป😟! พวกบ่าวจึงจับน้องเถียนห่อผ้ามัดส่งไปให้พี่เหิงที่ห้องทันที!

พี่เหิงเห็นสภาพยัยน้องห่อมัดเป็นก้อนมาส่งที่ห้องก็สตั้นไปเลย🤨 บอกให้ไปพาคนมาดีๆ ดันเเพ็คส่งมาให้ซะงั้น เถียนชีเริ่มโหยหวนอีกครั้ง(นางเอกโหยหวนเเห่งปีต้องยกให้นาง555) ข้าเป็นหมอ! ข้าไม่ยอมไปปรนนิบัติเขาบนเตียงเด็ดขาด! น้องเป็นชายอยู่นะ! บัดสีบัดเถลิงงงง😆! พี่เหิงโมโหถามจึงรู้ว่าพ่อบ้านสื่อสารมั่วซั่ว พ่อบ้านช่วยแกะน้องเถียนออกจากห่อผ้าก่อนจะปลีกตัวออกไป พี่เหิงสั่งให้นางหยิบพัดมาพัดให้หน่อย คิดลามกอะไร เร็วๆเลย ข้าจะนอนละ น้องเถียนได้ยินดังนั้นก็เสียดาย เอ้ย! ก็โล่งใจ...ಠ.ಠ ที่เเท้ท่านเจ้าเมืองก็เรียกข้าน้อยมาช่วยพัดกล่อมให้นอนนั้นเอง น้องเถียนรีบหยิบพัดมาพัดให้ เเค่ได้พัดให้พี่ก็เป็นบุญเเล้วจ้ะ พี่เหิงกำชับนางว่า ให้พัดดีๆนะ ข้าหลับไปแล้วก็ห้ามหยุดพัด สักพักพี่เเกก็เคลิ้มหลับไป...

เช้าวันต่อมา...พี่เหิงนอนยิ้มหวาน(แอร๊ยยยย เขิลลลล😆) พี่แกยังคงคอนเซ็ปต์เซ็กซี่เปิดคอ(คอสตูมอยู่ไหน! ใครเป็นฝ่ายคอสตูม! เอาโล่เกียรติยศไปเลยค่ะ!(ﾉಠдಠ)ﾉ ตื่นขึ้นมาพบว่าน้องเถียนหลับอยู่ข้างเตียง อิพี่มีเผลอยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย😆 ค่อยๆเอามือไปจับหน้าน้อง พอดึงสติได้ ไม่ใช่สิ! เราเป็นแม่ทัพผู้โหดเหี้ยม! ไม่ได้! เราต้องขรึม!...ก็เลยเปลี่ยนเป็นบีบแก้มน้องด้วยความหมั่นเขี้ยว จนน้องสะดุ้งตื่น พี่แกตั้งท่าโมโหทำเป็นเหวี่ยงที่นางแอบหลับ ก่อนจะให้นางกลับไปได้(ทั้งๆที่แอบอมยิ้มอยู่//ชั้นเห็นนะย๊าาา ಠ益ಠ) พ่อบ้านเชิ่งเข้ามาพอดี พี่เหิงสั่งให้พ่อบ้านตบรางวัลให้นาง

หลังจากเถียนชีกลับไป พ่อบ้านก็ยิ้มคิกคักเข้ามาช่วยพี่เหิงเเต่งตัว ปลื้มปริ่มมากที่เจ้านายได้หลับสบายสีกที พี่เหิงก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไม...เวลาเจ้านั้นอยู่ข้างกายข้า ข้าถึงนอนหลับได้อย่างสบายใจเยี่ยงนี้…(อืมจ้าาาา ◔_◔) 

เถียนชีกลับมาที่ห้องพร้อมกับเงินรางวัลเต็มถุงจากพ่อบ้าน เเค่พัดก็ได้เงินขนาดนี้! สาวใช้ชุนฮวาก็เอาขนมมาให้เถียนชี เพื่อเป็นการตอบเเทนที่คราก่อนช่วยเหลือนางไว้ ขณะที่เถียนชีกำลังกินขนม ไม่ระวังทำกำไลลูกปะคำหล่นออกมาจากชายเสื้อ ชุนฮวาเห็นก็แปลกใจรู้สึกว่าลูกปะคำนี่คุ้นๆ เถียนชีตื่นเต้น ในที่สุดก็สืบข่าวจากกำไลนี่ได้สักที เเต่ยังไม่ทันได้ถามต่อ พวกบ่าวผู้ชายที่หาเรื่องพวกนางเมื่อครั้งก่อน ก็ถือไม้หน้าสามผ่านมาเห็นพอดี เลยมาหาเรื่องต่อ…(เอิ่ม..นี่งงมากค่ะ จวนเเม่ทัพใหญ่ บ่าวไม่ทำงานทำการ ถือไม้หน้าสามเดินซ่าอยู่ในจวนได้ด้วย555)