ท่านหมอมุ้งมิ้ง ตอนที่ 8

#คัทซีน ท่านหมอมุ้งมิ้ง ตอนที่ 8: พี่เหิงเป็นไบโพล่าค่ะ เดี๋ยวกอด เดี่ยวเตะ เดี๋ยวรวมหัวแกล้ง วงวารน้องเถียนเเท้ๆ อิจก็อิจ สงสารก็สงสาร ถึงพระเอกเรื่องนี้จะวร้ายๆเเต่ก็แอบยิ้มให้ตลอดนะ😝

พี่เหิงพาน้องเถียนมาที่เรือนฮูหยินซูหรือเลี่ยวซูอี๋ ถามนางว่า ต่งจื่อฉุนซ่อนตัวอยู่ที่ไหน นางปฏิเสธและด่าว่าจี้เหิงเจ้ามันเลือดเย็น!(เฮอะ มองบนค่ะ ด่าพี่แกเลือดเย็น พี่เค้าก็เเค่เก๊กเป็นคาเเรคเตอร์มั้ยคะ หล่อนนั้นแหละ แอบสิงอยู่ในจวนแปดปี วางยาฆ่าคน ฆ่าคนปิดปากไปอีกสอง ไหนจะวางแผนใส่ร้ายน้องเถียน จะลอบฆ่าน้องเถียนอีก แบบนี้คือไร? เจ้าคนไม่ดีๆ😠) นางยังไม่สำนึกเพ้อต่อว่า พี่เหิงน่ะไม่มีหัวใจ! ไม่รู้หรอกว่ารักนั้นคืออะไร! ตับไตไส้พุง หรือรักกางเกงที่นุ่ง ว่าดูสวยดี~...ไม่ใช่ละ555😝 พี่เหิงจับตัวสาวใช้มาขู่นาง ฮูหยินซูก็ยังไม่ยอมบอกว่าคนรักของตนอยู่ที่ไหน นางจะฆ่าตัวตาย พี่เหิงก็ไม่ห้ามนาง นางยังตะโกนสาบเเช่งพี่เหิง ให้โดนผู้คนรังเกียจคนรักทอดทิ้งให้เดียวดาย!(โฮะๆ ฝันไปเถอะ! พี่เค้ามีซีรีส์ออนสองเรื่องติดๆ สาวๆตรึมจ้ะ😒) พี่เหิงออกไป เถียนชีเข้าไปถามนางว่า ทำไมถึงได้มียาซุ่นต้วน เเต่นางก็ไม่ยอมตอบ

พี่เหิงสั่งให้พ่อบ้านจัดการเรื่องศพของฮูหยินซู เถียนชีมาหาพี่เหิง พี่เหิงคิดว่านางกลัวเขา เขามันใจร้ายเลือดเย็นยืนดูคนตายเฉยๆใช่มั้ยล่ะ น้องเถียนปลอบใจพี่อย่าตำหนิตัวเอง นางฆ่าคนตั้งมากมาย นางจบชีวิตตัวเองก็ดีเเล้ว พี่ต้องมาเห็นคนตายต่อหน้า ช่วยอะไรก็ไม่ได้ เบาะเเสก็ไม่มี พี่ต้องทุกข์ใจเเน่ๆน้องเข้าใจนะ(ทางนี้ก็เข้าใจเหมือนกันค่ะ//ซับน้ำตา😢) พี่เหิงนึกถึงอดีต ตอนนั้นเขาก็ทำได้เเค่มองดูครอบครัวสกุลเฉินตายจากไปเช่นกัน น้องเถียนรู้ว่าพี่แกไม่ได้อยากให้ฮูหยินซูตาย ไม่ได้คิดจะลงมือกับสาวใช้จริงหรอก พี่ออกจะใจดี พอรู้ว่ายัยน้องรู้ทันตัวเองอิพี่ก็อดเขินไม่ได้ ทำเป็นสะบัดเสื้อเดินหนีกลบเกลื่อน(เราเห็นๆดวงตาพี่ยิ้มปริ่มมาก! แอร๊ยยย😆)

ตกดึกน้องเถียนก็พัดกล่อมพี่เหิงนอน พอเห็นว่าหลับปุ๋ยก็จะกลับห้อง จู่ๆอิพี่ก็ฝันร้ายตะโกนเรียกอย่าไปนะ! (แหม่...พอหยุดพัดคือฝันร้ายทันทีจ้าาาา🙄) น้องเถียนเห็นพี่โวยวายฝันร้ายเลยเข้ามาเขย่าเรียก อิพี่เด้งตื่นขึ้นมากอดน้องเถียนเเน่น! เพลงประกอบก็มา! ความสโลวโมชั่นก็มา!(กรี๊ดดดดด! อะไรหะ! ตอนเเรกให้มาพัด! สักพักเรียกหาตลอด! ต่อมามีแอบปกป้องดูเเล! เเล้วตอนนี้สะดุ้งมากอด! คืออะไร!?(ಠДಠ)ノ กอดจนยัยน้องหายใจไม่ออก เเน่นชนิดที่ผู้กำกับบอกคัทก็ไม่ปล่อย! พอพี่เหิงตื่นได้สติว่าแอบกอดน้องเลยรีบผลักออก ทำเป็นสะบัดเสื้อรังเกียจ😑 ยัยน้องก็คุกเข่าขอโทษ พี่เหิงเลยให้นางไปเดินเล่นเป็นเพื่อนหน่อย พี่นอนไม่หลับละ

สองคนออกมาเดินรับลม น้องเถียนคิดว่า อาการนอนไม่หลับน่าจะมีผลมาจากสภาพจิตใจ เเละลองให้พี่ระบายปมในใจออกมา น่าจะช่วยได้ พี่เหิงเล่าว่า ตั้งเเต่เด็กพี่เเกก็เข้มงวดกับตัวเองตลอด ต้องการให้พ่อภูมิใจ ฝีมือการต่อสู้ในกองทัพก็เป็นที่หนึ่ง ทหารในมือล้วนเเต่ยอดเยี่ยม เเต่พ่อกลับห่างเหินกับพี่ อีกเรื่องคือ มีคนเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยพี่ไว้ เเต่พี่กลับช่วยอะไรเขาไม่ได้ หลายปีผ่านไปพี่ก็ยังรู้สึกเเย่อยู่ น้องเถียนรีบปลอบใจ พี่เสียสละตนเองปกป้องบ้านเมือง หากน้องเป็นคนนั้นก็ไม่โทษพี่หรอกเเละหวังว่าพี่จะไม่โทษตัวเองด้วย เเละจู่ๆยัยน้องก็เอามือไปคิ้วที่ขมวดของพี่เหิง! อิพี่นี่อึ้งไปเลยรีบหันหน้าหนีกลบเกลื่อนอีกแล้วค่ะ!(เถียนชีที่ร้องไห้น้ำตาหยดติ๋งๆกลัวพี่เหิง! คนนั้นหายไปไหนยะ! เอามือมาสัมผัสใบหน้าเเบบนี้ไม่ยอมมมม//อิจจจ(ノಠ益ಠ)ノ พี่เหิงบอกกับนางตรงๆว่า ที่จริงเขาเป็นโรคนอนหลับไม่สนิท เเต่พอนางมาอยู่ข้างๆพัดให้ก็หลับสนิท พอวันนี้นางพัดก็ยังฝันร้ายอยู่ เขาจึงเล่าให้นางฟัง หากวันนึงนางทรยศเขาขึ้นมา ระวังจะจบไม่สวยเเบบฮูหยินซูนะ

ทั้งสองกลับมาที่ห้องเถียนชีรับปากว่าจะเตรียมยาช่วยรักษาโรคนอนไม่สนิทของพี่ให้ได้ เถียนชีพัดให้พี่เหิงจนหลับ ในใจก็คิดว่า ตอนพี่หลับนี่น่ารักดีเนอะ มีความยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย รู้สึกเหมือนรู้จักคุ้นเคยกับพี่เหิงมาก่อน(น้องเถียน! โปรดหยุดจินตนาการด้วยค่ะ!) นางแอบเอามือไปคิดจะจิ้มหน้าอิพี่เล่นด้วย555 มีเท้าคางไปพัดไปยิ้มไปมองดูพี่หลับ!😩

ละนางก็ค่อยๆผล็อยหลับไปข้างเตียง นางฝันว่ากำลังเล่นว่าวกับคุณพี่ชายในวัยเด็กของตน ในฝันพี่ชายกลายเป็นพี่เหิงเเล้วกำลังจะจุ๊บนาง ตอนนั้นเอง พี่เหิงก็ตื่นพอดี เห็นนางนอนหลับน้ำลายยืดละเมอว่า พี่เหิงอย่าเข้ามานะ~ อยู่ข้างเตียง555 อิพี่โมโหทันที! ลุกขึ้นมาเตะนางกระเด็นเลย555 ถามว่าเมื่อกี้เจ้าฝันบ้าอะไรหะ! เอาที่นอนข้าไปซักเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!🤣

พี่เหิงบอกกับอาเจิงว่า เรื่องการตายของท่านหญิงข้ารายงานศาลไปหมดเเล้ว แต่ทางการก็กัดไม่ปล่อยจะเอาเรื่องจวนจี้ให้ได้ เดิมฝ่าบาทก็ไม่ได้เอาโทษพวกเรา ดังนั้นเจ้า ‘ซุนฉงรุ่ย’ จึงถือโอกาสเข้าไปเสนอหน้าขอให้ฝ่าบาทเมตตาคดีนี้ ฝ่าบาทก็หลงเชื่อเห็นด้วย เขาต้องมาป่วนที่จวนมาทวงบุญคุณพวกเราในไม่ช้าเเน่ๆ อาเจิงได้ยินก็ไม่พอใจ จำได้ว่าตอนนั้นที่ท่านพ่อเสียก็เป็นเจ้าซุนฉงรุ่ยนี่แหละ เสนอหน้ามาจัดแจงเรื่องในจวน เข้ามาอาศัยเเละยกตัวเองเป็นพ่อบุญธรรม ช่วงหลายปีนั้นที่พี่เหิงยังไม่มีอำนาจพอ เจ้าซุนฉงรุ่ยก็สร้างเรื่องไม่น้อยเลย รวมถึงเรื่องฆ่าล้างท่านหมอสกุลเฉินด้วย ถึงจะเเค้นใจเเค่ไหนเเต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลากำจัดเขา

เถียนชีต้มโจ๊กมาให้พี่เหิงแก้นอนไม่หลับ อาเจิงเห็นเถียนชีมาก็นึกสนุก บอกให้พี่เหิงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ร่วมมือกันแกล้งนางด้วย แล้วก็เอาหน้ากากมุ้งมิ้งมาสวม พอเถียนชีเดินเข้ามาก็นั่งรถเลื่อนๆตัวไปมาอยู่ตรงหน้าต่าง ตะโกนแกล้งนาง555 ติ๊งต๊องมากอ่ะ เเล้วยัยน้องก็กลัวคิดว่าโดนหลอก อิพี่เหิงก็ร้ายทำเป็นดุนางไม่เห็นจะมีใครเลย จนอาเจิงพุ่งเข้ามานั่งข้างๆพี่เหิง น้องเถียนก็ร้องโวยวาย นางเห็นสองพี่น้องนั่งหัวเราะคิกคักขำนาง(พอกันทั้งคู่ค่ะ! ร้ายกาจจจจ😝) อาเจิงถอดหน้ากากออก ข้าเองแหละ! น้องเถียนเห็นโกรธงอนไปเลยจ้า อาเจิงรีบตามมาง้อ ข้าทำไปเพราะต้องสืบเรื่องท่านหญิงเลยต้องหลอกนางไปด้วย ขอโทษดีกันนะๆ ต่อไปนางมีเรื่องอะไรก็มาหาเขาได้นะ(อืมจ้ะ...มองจากพลูโตก็รู้อ่ะว่าจีบบบ😏) น้องเถียนก็เลยหายโกรธ

และแล้วเจ้าซุนฉงรุ่ยก็มาเยือนจวนสกุลจี้ มาด้วยชุดหรูหรากับทรงหนวดจงอยรอบทิศทาง ออร่าความชั่วเเผ่กระจายมากค่ะ เถียนชีเดินมาเจอก็จำได้ว่าในอดีต เป็นเจ้าซุนฉงรุ่ยนี่แหละ ที่ใส่ร้ายพ่อของนางจนครอบครัวของนางถูกตัดสินโทษเเละไล่ออกจากจวนจี้ไป และจบด้วยการถูกมือสังหารตามฆ่า เถียนชีตามมาแอบฟังซุนฉงรุ่ยกับพี่เหิงคุยกัน แต่อาเจิงมาเจอนางเลยอดฟัง ครั้งนี้ซุนฉงรุ่ยมาที่จวนจี้เพื่อโม้ว่าตนน่ะช่วยพูดกับฝ่าบาทให้นะ พ่อเจ้ากับข้าก็สนิทกันนะหลานชาย ไม่ต้องตอบเเทนไรมากหรอก พอดีว่าลูกชายข้า ‘ซุนฟาน’ กำลังโตเด็กหนุ่มต้องเรียนรู้ ได้ยินว่าทางการกำลังหาคนไปคุมการส่งเสบียง ยังไงหลานชายก็ช่วยเเนะนำลูกข้าไปทีนะ ขอบคุณๆ...