#คัทซีน นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง ตอนที่ 6: คราวก่อนมาล้มทับกันต่อหน้าต่อตา! มีหรือพระรองจะยอม! พระเอกชอบขี่ม้าขาว! ส่วนข้าจะขี่เกวียนไปช่วย! ข้านี่แหละสามีนาง! โฮะๆๆๆ😂
พี่เซียวพาน้องเหยียนมาที่เกิดเหตุเป็นทางโล่งอยู่นอกเมือง พี่แกได้รับแจ้งจากใต้เท้า ‘หลิวซื่อฉื่อ’ ว่ามีเหตุฆาตกรรมสี่คน หนึ่งในสี่คือ ‘จวงปี้ฝาน’ ซึ่งเป็นคนที่พี่แกกำลังตามสืบเรื่องไข่มุกพอดี พี่แกเลยมาร่วมวงสืบคดีนี้ด้วย คนที่มารอช่วยในที่เกิดเหตุ คือใต้เท้าหลี่ประจำเขตไท่ชาง ‘หลี่เซี่ยนเฉิง’ และอิพี่ก็แนะนำน้องเหยียน นี่คือแฟน เอ้ย! เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพคนเก่งของข้าเอง ผู้ช่วยใต้เท้าหลี่ ‘จูชี’ เล่าว่า พบรถม้าสี่คันจอดล้อมวงกันสี่ทิศ มีสี่ศพ แต่ที่แปลกคือเพียงชั่วข้ามคืนศพกลับเน่าเปื่อยเร็วมาก มีเพียงเสื้อผ้าที่ปกติ คันสีฟ้าเป็นสาวเย็บปักจากร้านจิ่นซิ่ว ‘ฮวาซวี่หว่าน’ คันสีแดงคือหมอตำแย ‘เว่ยซื่อเหนียง’ คันสีเขียวคือเถ้าแก่ร้านเซี่ยงหยุน ‘ปั่วจื่อเซี่ยว’และคันสุดท้ายสีเหลืองคือเจ้าของร้านทอง ‘จวงปี้ฝาน’ ทั้งสี่คนล้วนมีแต่ญาติห่างๆที่ติดต่อไม่ได้
พี่เซียวให้คนกั้นฉาก เตรียมที่ให้น้องดูศพ คนน้องก็พูดคนพี่ก็จด(น่ารักจริงๆ😊) อย่างที่รู้ว่าศพทั้งสี่เน่าเปื่อย จึงไม่มีร่องรอยเลือด กระดูกหักเหมือนโดนอาวุธมีคม ที่สำคัญคือทั้งสี่ศพกลับรูปร่างคล้ายกัน กระดูกข้อมือใหญ่เหมือนคนทำงานหนัก และทั้งสี่คนก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กันเลย แปลกมั้ยล่ะ😏 และในร่างสาวเย็บปัก น้องเหยียนพบซากนิ้วมือคน เดาว่าน่าจะกัดนิ้วของฆาตกรมา พี่เซียวจึงสั่งการ ค้นหาคนนิ้วหายทันที!(ชอบความไวกับความฉลาดของอิพี่มากค่ะ👍)
ไป๋อี้นำศพกลับมา น้องเหยียนครุ่นคิดถึงอาวุธที่ใช้ทำร้ายศพ นางสงสัยว่าศพจะเน่าภายในคืนเดียวไม่ได้ ทั้งสี่คนอาจไม่ใช่ตัวจริง น้องเหยียนพาพี่เซียวมาพบอาจารย์ น้องอยากทดสอบอาวุธที่ใช้ทำร้ายเหยื่อ อาจารย์น้องวันๆไม่ทำอะไรแต่เชี่ยวชาญเรื่องนี้มาก เลยจะให้พี่เซียวมาช่วยอีกแรงน่ะ🙂 อิพี่ก็ ช่วยได้นะ แต่ค่าจ้างของน้องถือว่าหักล้างกันไป เอามั้ยละ😊 สรุปยัยน้องเลยต้องทำเอง
ขณะที่น้องเอามีดเอาขวานมาลองหั่นๆก้อนเนื้อหมู พี่เซียวก็มานั่งจับเข่าคุยนินทาน้องเหยียน ไม่เข้าใจว่าอาจารย์ ทนเด็กบ้าอย่างนางได้ไง555(แหมมม ว่าน้อง แล้วรักป่ะจร๊ะะಠ◡ಠ) อาจารย์รำลึกถึงอดีต...ตอนนั้นเจ้าหนูหรั่น อายุเพียงหกขวบเดินมอมแมม คุ้ยหาหลุมศพแม่อยู่แถวดงสุสานจนเป็นลมไป โชคดีข้าไปเจอเข้า สงสารจึงพากลับมาดูแล ตอนแรกคิดว่าไม่น่ารอด ก็นะนางเอกนี่นา ดวงแข็งรอดมาได้จริงๆ พอฟื้นมาเห็นข้าสตาฟกบ ก็เกิดสนใจเรื่องศพๆขึ้นมา คุกเข่าตากฝนขอร้องข้าให้รับเป็นศิษย์ ความมุ่งมั่นของเด็กหกขวบไม่ธรรมดาจริงๆ ต่อให้ไม่อยากรับก็ต้องรับละนะ เจ้าหนูหรั่นฉลาดมาก แค่สามปีก็เรียนรู้ทักษะของข้าจนจบ ข้าละอยากจะส่งไปฮาร์วาร์ดจริงๆ ตอนนี้นอกจากอายุแล้ว ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นศิษย์เป็นอาจารย์กันแน่😂 ตอนนั้นเหมือนจะมีเด็กหนุ่มน่ารักลูกพี่ลูกน้องของนาง ‘หรั่นหยุนเชิง’ คอยดูแลไม่ห่างด้วยนะ ต่อมาตามพ่อไปอยู่ฉางอัน แต่ก็ผูกพันกันมากมีของขวัญให้กันทุกปี น่ารักกุ๊กกิ๊กสุดเลยล่ะ🤗
พี่เซียวอยากรู้ว่า ยัยน้องก็รวยนะแต่ทำไมต้องมาเรียนเรื่องศพๆผ่าศพเลี้ยงชีพด้วย อาจารย์กำลังจะบอกแต่น้องเหยียนมาพอดี บ่นหิวน้ำก่อนจะ หยิบน้ำบนโต๊ะมาดื่ม หารู้ไม่ว่ามันคือเหล้า! จู่ๆอาจารย์ก็ตกใจ ม๊ายยยย อย่าดื่มมมมม😱 กลัววิ่งหนีเข้าบ้านไปทันที! น้องเหยียนเริ่มเมาภายในพริบตา ลุกมานั่งพิงซบพี่เซียว!😳 ทำเอาอิพี่เลิ่กลั่กมองซ้ายมองขวา โอเคปลอดคนสวีทต่อ คึคึคึ(แหมชอบละสิๆ◕ω◕) ละสักพักยัยน้องก็ลืมตา..อ้วกกก หมดไส้หมดพุงใส่อีพี่เลยจ้ะ😬 ถึงว่าอาจารย์นี่วิ่งไวเชียว จะโกรธก็โกรธไม่ลง น้องเหยียนเริ่มเพ้ออยากผ่าศพๆ จะไขคดี และเพราะอ้วกของน้องเหยียนนี่เองค่ะ พี่เซียวเลย ปิ้งง! เข้าใจว่าน้องจะใช้อาหารในท้องศพพิสูจน์ว่าทั้งสี่ไม่ใช่พวกจวงปี้ฝานแต่เป็นศพจัดฉากนั้นเอง! พอยัยน้องน็อคคาไหล่อิพี่อีกรอบ พี่แกก็แอบยิ้มเขินเลยจ้าา(บ้าจริง!นี่เราหยุดยิ้มไม่ได้!😆)
ละอิพี่ก็จัดให้ตามคำขอ พาน้องมาผ่าศพ แต่ถ้าผ่าแล้วบอกเวลาตายไม่ได้พี่ลงโทษนะ สรุปอาหารในกระเพาะถูกย่อยไปหมด ทั้งสี่ศพไม่ได้เพิ่งตายเมื่อคืนแต่ตายมาแล้วอย่างน้อยครึ่งปี ใต้เท้าหลี่ก็ทำเป็นโวยวาย ครึ่งปีเว่อร์ๆทั้งสี่คนยังมีชีวิตอยู่เลยเมื่อวานอ่ะ ตอนนี้หายไปเลยสี่คน ศพเพิ่งตายชัดๆ! เเละเพราะความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว! น้องเหยียนมั่นใจว่า ศพทั้งสี่ถูกจัดฉากแน่นอน😎! ดังนั้นจึงยกโขยงแยกกันไปหาเบาะแสเพิ่มที่บ้านของทั้งสี่คน จึงพบว่าหญิงปักผ้าชอบนั่งเก้าอี้ซะสูงเกินไม่รู้ว่านั่งได้ไง เถ้าแก่ร้านค้าตัวเตี้ยแต่วางพู่กันไว้ซะไกลมือเลย จวงปี้ฝานที่ว่าสูงใหญ่กำยำแต่เสื้อผ้ากลับสั้นซะงั้น หมอตำแยขนาดตัวกับเตียงก็ไม่สัมพันธ์กันอีก
พี่เซียว น้องเหยียน ไป๋อี้และจูชี ที่แยกกันไปดูสี่บ้าน กลับยืนประชุมกันตรงที่เกิดเหตุอีกครั้ง พี่เซียวให้คนไปทาบรอยรถม้ามาดู ปรากฎว่ารอยล้อของจวงปี้ฝานหนากว่าชาวบ้านเขา ดูเหมือนมีรถวิ่งมาทับสองคน ไม่แน่อาจเป็นรถของคนร้ายที่ใช้คนศพจริงไปก็ได้ก็ได้ น้องเหยียนจึงสงสัยว่า ไม่แน่บางทีทั้งสี่คนนี้อาจยังไม่ตายก็ได้
พี่เซียวกับไป๋อี้แยกไปตามทางรถของจวงปี้ฝาน ตามๆไปสักพักอิพี่ก็ปวดหัว เสียงอะไรไม่รู้ปวดหัวมาก ไป๋อี้เข้ามาช่วยประคองก็งงเพราะไม่ได้ยินเสียงอะไร พี่แกฝืนตามต่อ เดินไปพักหนึ่งจู่ๆก็ไม่ปวดหัวแล้ว แต่กลับไปเจอรถลากมีกลองหน้าตาประหลาดจอดทิ้งไว้แทน ขณะกำลังวิเคราะห์ จูชีก็วิ่งหน้าตั้งมาบอกว่า เจ้าหน้าที่หรั่นถูกลักพาตัวไป พี่เซียวจึงรีบตามไปทันที
ด้านน้องเหยียนตอนแรกอยู่กับจูชี จู่ๆทุกคนก็โดนตีสลบหมด โดยเฉพาะอีจูชี แกมียิ้มชั่วร้ายก่อนจะถูกตีสลบด้วยนะ (ชั้นเห็นนะยะ หล่อนมีพิรุธ😒!) และน้องเหยียนก็โดนลักพาตัวใส่โอ่งขึ้นเกวียนไป ระหว่างทางผ่านตลาด ซูฝูบังเอิญดูปิ่นอยู่ที่ข้างทาง จับๆดูก็นึกถึงตอนให้ปิ่นปลอมกับน้อง..ในใจก็อดยิ้มไม่ได้..โลเลเราควรซื้อดีมั้ยนะ(◉_◉) ไม่ซื้อดีกว่าเดี๋ยวเขิน🤣 น้องเหยียนที่อยู่บนเกวียนก็ได้ยินเสียงของพี่ซูพอดี นั้นมันพี่ซู! แบบนี้ต้องเรียกให้ช่วย! นางเลยผิวปากจังหวะเดียวกับตอนที่พี่ซูเคยผิวนั้นเอง ผิวๆๆ และถึงแม้นางจะอยู่ในโอ่งที่หนากว่าสิบเซน รวมถึงเกวียนที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วก็ตาม พี่ซูกลับได้ยินเสียงผิวปากชัดเจนแจ่มแจ้ง! นี่มันเสียงบรรเลงของเรา! ใครกันนะที่ผิวปากเรียก(ಠ_ಠ)! เสียงมาจากโอ่งที่ห่างออกไปสิบกว่าเมตรนั้นเอง! หรือว่าน้องเหยียนจะอยู่ในนั้น! ต้องใช่น้องอย่างแน่นอน! ดังนั้นพี่ซูจึงรีบวิ่งตาม กระโดดขึ้นเกวียนข้างทางควบเจ้าม้าตามไปทันที
คนร้ายที่ลักพาตัวรู้ว่าพี่ซูตามมาก็ตกใจรีบใส่เกียร์ เกวียนสองคันไล่ตามกันอย่างดุเดือดกลางตลาด ข้าวของข้างทางกระจัดกระจายไปหมด พี่ซูที่ห่วงน้องมากๆแบบไม่ปิดบังสีหน้า บังคับเกวียนพุ่งจนเกวียนคนร้ายจนกระเด็นอย่างสโลวโมชั่นน..(กรี๊ดดด ซูฝูโคตรเท่😍) ละชนได้ถูกจังหวะเว่อร์ โอ่งที่ขนมาก็แตกเพล้ง รุนแรงชนิดที่น้องเหยียนในโอ่งกระเด็นลอยขึ้นฟ้าไปเลยค่ะ🙄 กล่องนุ่นของใครไม่รู้ถูกกระแทกแตกพอดี นุ่นนี่ฟุ้งกระจายลอยเต็มฟ้าเลยจ้ะ🙄 พี่ซูรีบพุ่งเหาะไปรับน้องท่ามกลางเหล่าปุยนุ่น ก่อนจะวางนางลงที่พื้นหันกลับไปสู้กับคนร้ายต่อ จังหวะกระโดดเตรียมเชือด หนอยแน่! บังอาจมาทำร้ายน้องเหยียนของข้า😠! ทันใดนั้นเอง! สายตาก็เหลือบไปเห็นพวกพี่เซียวมาพอดี เลยต้องยั้งมือทำเป็นต่อสู้ธรรมดา อุ๊ยพลาดท่าด้วย..โดนคนร้ายจิ้มอก.. อะเฮือกเจ็บ.. เราเป็นชายชาตรีผู้มีฝีมือธรรมดาๆไม่ใช้นักฆ่าอะไรแบบนั้นนะฮะ(☉_☉) คนร้ายหนีไปได้ พี่ซูก็วิ่งกลับไปดูน้องเหยียน มีความประคองแบบเป็นห่วงน้องมาก เดี๋ยวพี่พากลับบ้านนะ พี่เซียวที่ตามมาทีหลัง ห่วงน้องเหยียนไม่แพ้กัน ก็มาเห็นฉากนี้ทั้งหมด😡! ยืนหน้าบึ้งเชียว พอเห็นพี่ซูอุ้มน้องไปก็รีบสั่งให้ปล่อย พี่ซูกลับเชิ่ดหน้า เฮอะ! ขออภัย! ข้าคือสามีนาง! นาม..ซูฝู😎!!! (กรี๊ดดดด บุตรชายนอกคอกสกุลซู คู่หมั้นของหรั่นเหยียน ก็คือพี่นักฆ่าซูฝูนั้นเองงง😆) อิพี่คือเงียบกริบ หน้าบึ้งตาขวาง มือกำแน่น ควันออกหูมาก ได้แต่ยืนนิ่งข่มความหึง! ปล่อยให้คนอื่น(คู่หมั้น)พาตัวน้องไป👿! ไป๋อี้ที่เหลือบมองนายตลอดดูลุ้นมากอ่ะ555(สองหนุ่มมาแรงมาก ไม่มีใครยอมใครจริงๆ ซูฝูจงใจเปิดตัวแบบนี้ ศึกชิงนางมาแน่นอน! ยิ่งดูยิ่งกุมใจ เลือกทีมไม่ได้แล้วตอนนี้😭)
พี่ซูพาน้องเหยียนมาส่งที่บ้านแบบนิ่งๆ ไม่ได้สถานะของตนเองก่อนจะจากออกมาเงียบๆ น้องเหยียนฟื้นขึ้นมาก็โดนพ่อว่าทันที บังคับให้นางลาออกจากงานแล้วไปแต่งงานอยู่สกุลซูซะ ยัยน้องก็ไม่ยอม เจ้าบ่าวหายไปแล้วจะให้แต่งกับอากาศรึไงเล่า😕 สองพ่อลูกเริ่มทะเลาะกัน ตั้งแต่แม่ตายพ่อก็ไม่สนใจไล่นางที่หกขวบไปอยู่นอกบ้าน หรั่นเหม่ยอวี้คือมีทุกอย่างที่นางไม่มี พ่อแม่ลูกแฮปปี้สุขสันต์มาก แม้แต่แม่นางตายยังไงศพอยู่ไหนก็ไม่รู้! แม่ตายปุ๊ปแต่งงานใหม่ปั๊ป แม่เลี้ยงนี่ก็รวยจริงๆ พ่อคือเห็นแก่เงินแต่งเมียรวยใช่มั้ยล่ะ! พ่อก็โมโหมาก ยิ่งเห็นแผนที่ตามหาศพแม่ของนางยิ่งโมโห แม่นางฆ่าตัวตายไม่เกี่ยวกับคนอื่น เลิกตามหาได้แล้ว ก่อนจะตบหน้านาง เพี๊ยะะะ ต่อไปอย่ามาเรียกข้าว่าพ่อออออ!😠
วันต่อมาพี่เซียวมาหาชายเฉินที่โรงเรียน เห็นชายเฉินกำลังแกะสลักไม้พอดี เลยขอให้ช่วยแกะสลักหยกให้ตนหน่อย ขอเป็นรูปจิ้งจอกนะ แบบแสบๆซนๆฉลาดๆชอบเงิน ชอบผ่าศพงี้ เอาสวยๆด้วยนะ ขอบใจๆ ชายเฉินรู้สึกแปลกๆทำไมมันคล้ายๆแม่นางเหยียนที่เราเคยเจอเลยนะ🤔 หลังจากแกะเสร็จอย่างสวยงามจนเหลืออันนิดเดียว(ตอนแรกมาเป็นก้อนเท่าฝ่ามือ ชายเฉินแอบจิ๊กไปป่ะเนี่ยย🤣) พี่เซียวแกก็หยิบมาส่องๆดู ยืนยิ้มแก้มแตกน่ารักจริงๆ(กุมใจแป๊ป ยิ้มทีมีเสน่ห์มากกก😍)
น้องเหยียนออกมาเดินเซงกับอาจารย์ นางออกจากบ้านละ โกรธมากแต่ก็จนด้วย😅 อาจารย์แนะนำให้นางรับจ๊อบรักษาคนป่วยเพิ่มเถอะ ชันสูตรศพอย่างเดียวนี่ไม่พอกินนะ ชายเฉินที่บังเอิญผ่านมาได้ยินก็ย่องเดินตามติด แบบติดแนบหลังอาจารย์เลย555 ก่อนจะไปดักหน้าทำทีว่าป่วย ป่วยมากเลย ยืนไม่ไหวแล้ว ใครก็ได้ช่วยรักษาข้าที(โอ๊ยยย ชายเฉินนางไร้สาระเป็นตัวฮาจริงๆ😂) อาจารย์รีบบอกให้นางรักษาเร็วๆลูกค้ามาละ น้องเหยียนนี่ปรายตามองเลยจ้ะ ดูก็รู้ว่าปลอมมม...🤣
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น