#คัทซีน นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง ตอนที่ 7: ในที่สุด! น้องเหยียนก็รู้แล้วว่าพี่นักฆ่าคือซูฝูคู่หมั้นนางนั้นเอง! กรี๊ดให้กับความควงแขนมุ่งมิ้งเย้ยพี่เซียว! พระรองเรื่องนี้เขาเปรี้ยวจริงๆ!!!
หรั่นเหยียนรู้ว่าซางเฉินแกล้งป่วย เขาคือคนเป่าขลุ่ยเรียกม้ามาขวางขบวนเกี้ยวแต่งงานของนางนั้นเอง พอถามดูจึงรู้ว่า ชายเฉินใช้สิ่งที่เรียกว่า ขลุ่ยม้ามาควบคุมม้า และเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ นางเลยรีบพาชายเฉินไปพบพี่เซียวทันที
ซูฝูมาที่ร้านขายทองเพื่อหาเบาะแสของจวงปี้ฝาน ภายในร้านนี่ก็สมกับเป็นร้านทอง เครื่องทองอร่ามแปะเต็มกำแพงไปหมด😂 เขาพบห้องลับและเจอกับชายชุดดำคนนึง หลังจากจัดการเรียบร้อยก็เข้าไปดู ภายในห้องนั้นมีภาพวาดของไข่มุกอยู่ด้วย เวลาเดียวกัน พี่เซียวก็มาถึงร้านทอง เจอเหรียญทองแดงที่มีรอยขีดแปลกๆและเจอไข่มุกจิ๋ววางอยู่ในกล่องสำหรับใส่ไข่มุกลูกใหญ่(อิหยังงะ555) ซูฝูที่แอบอยู่ในห้องลับก็ตั้งท่าเตรียมชักกระบี่เสียบใส่พี่เซียว ขณะที่พี่กำลังจะแตะกลไลเปิดประตูห้องลับ ก็มีเสียงเอะอะจากด้านนอกพอดี
พี่เซียวออกมาดู เป็นลูกสาวยัยแม่เลี้ยง ‘หรั่นเหม่ยอวี้’ มาในชุดชมพูทั้งตัว ปัดแก้มซะยังกับตูดลิง โวยวายจะเข้ามาเอาเครื่องประดับในร้าน(มันใช่เวลามั้ยหล่อน เขาทำงานกันอยู่เนี่ย😒) นางไม่พอใจที่ไป๋อี้ขวางไม่ให้เข้า แต่พอเห็นพี่เซียวปุ๊ป! นางก็อ่อยช้อยใส่อิพี่ทันทีจ้ะ...อุ๊ย! ใต้เท้าเซียวนั้นเอง รบกวนแล้วค่ะ ก่อนจะบีบเสียง ไอย่ะ...เซซบใส่พี่เซียวเลยจ้าาา ข้าป่วยอ่ะ เหมือนจะกลับบ้านไม่ไหว ไปส่งหน่อยนะคะ(ยัยผี! เอาหัวออกจากพี่เซียวเด๋วเน้! นี่นึกว่าอิพี่โดนแทง! แป้งแดงๆของเทอทำเสื้อพี่เค้าเลอะไปหมดแล้ว!(ノಠ益ಠ)ノไป๋อี้กรอกตา ส่วนอิพี่ถอนหายใจ555 น้องเหยียนที่มาหาพี่เซียวเห็นฉากนี้พอดี ก็รีบเข้ามาคว้ามือยัยลิง มา! เดี๋ยวพี่สาวดูให้ พี่ตรวจศพมาเยอะละ เพิ่มน้องอีกคนสบายมาก พอโดนด่าเหม่ยอวี้เลยวิ่งฟึดฟัดกลับบ้านไป(หน้าตาน่ารักแต่เล่นซะน่าตบเลย😂) พี่เซียวก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น้องหึงเราแน่ๆน้องหึงเราแน่ๆ...😆
น้องเหยียนพาพี่เซียวและชายเฉินกลับมาที่เกิดเหตุ ให้ชายเฉินเป่าขลุ่ยเรียกม้า และม้าก็มาจริงๆ แต่เดิมขลุ่ยม้าเป็นของที่ทำขึ้นพิเศษมีเพียงม้าเท่านั้นที่ได้ยิน แต่ประสาทหูของอิพี่มีความไวต่อคนทั่วไปมากกก ทำให้ได้ยินเสียงขลุ่ยนี้ชัดเจนจนปวดหัวขึ้นมา พี่เซียวพาทั้งสองไปดูรถเข็นประหลาดที่เก็บมาได้ ตอนไปเจอพี่แกก็ปวดหัวเหมือนกันเลย ชายเฉินกลับรู้จัก นี่คือรถที่ใช้วัดระยะทาง พอวิ่งไปถึงระยะ หุ่นไม้ทั้งสองตัวจะสลับกันตีกลองไปมานั้นเอง และน้องเหยียนยิ้มเริงร่า ในที่สุดก็รู้จุดอ่อนของอิพี่ละ โฮะๆๆๆ ถ้าพี่ไม่อยากให้น้องเป่าขลุ่ยม้าก็เอาเงินมา! อิพี่เซียวก็แสร้งทำหน้าเศร้า อือ..ให้ก็ได้😔 ก่อนจะหยิบถุงเงินแลกกับขลุ่ยม้าในมือน้อง พอยัยน้องเปิดถุงดูข้างในกลับเป็นหยกแกะสลักเป็นรูปจิ้งจอกแทน555 รู้ว่าโดนหลอกเลยโวยวายใส่ ข้าไม่เอาข้าจะเอาเงิน! อิพี่ก็บอกให้น้องเก็บให้ดี นี่หยกหยกเปอร์เซียเนื้อดีฮ่องเต้ประทานให้พี่เลยนะ พี่อุตส่าห์ไปหาช่าง..ช่างมันเถอะมาแกะสลักให้555 หาไม่ได้ง่ายๆนะจ๊ะ ยัยน้องรู้ว่าของดีคิดจะเอาไปขาย😅 อิพี่ก็ไม่ยอมลองเอาไปขายสิพ่อจะตัดหัวให้หมดเลย555(พี่เซียวใจเยนนะ พี่จะจีบสาวแบบนี้ไม่ได้😆) ส่วนชายเฉินที่เป็นคนแกะสลักถึงกับงง ไม่คิดว่าพี่แกจะเอามาให้คนที่ตนชอบ พยายามจะพูดว่าตัวเองแกะเองนะแต่ก็โดนอิพี่มองแรงใส่อีก555(ชายเฉินคนซื่อบื้อ วงวารเเท้เน้อ🤣) อิพี่ที่เห็นว่าชายเฉินก็ชอบน้องเหยียนเช่นกัน มองค้อนเลยจ้ะ กระซิบขู่ ข้าคือพระเอก เจ้าสู้ข้าไม่ได้หรอก หู ตา จมูก ปาก หรือกระทั่งเรื่องเงินเจ้าก็สู้ข้าไม่ได้! โฮะๆๆๆ(◔◡◔)
ชายเฉินเห็นอักษรโบราณที่สลักไว้ข้างรถ พี่เซียวให้ชายเฉินหากลไกตีกลอง พอเจอปุ๊ป หุ่นไม้ก็เริ่มขยับตีกลองทันที เสียงที่ออกมีเสียงของขลุ่ยม้าปนมาด้วย ทำให้พี่เซียวปวดหัวขึ้นมาอีก แต่พี่แกก็ฝืนทนเขียนโน้ตดนตรีออกมาจนจบ พอเอาโน้ตมาเทียบกับอักษรโบราณข้างรถ สิ่งคนร้ายทิ้งไว้ให้คือ พรุ่งนี้ชั้นจะฆ่าสี่คนตัวจริงละนะ...😏 พี่เซียวและน้องเหยียนมาสอบสวนคนรู้จักของทั้งสี่คน จึงพบว่าศพทั้งสี่ไม่ใช่ตัวจริงตามที่บอก แต่เป็นศพญาติของทั้งสี่คนนั้นต่างหาก
ด้านซูฝูมารายงานกับหัวหน้าที่ปิดหน้าคลุมหัว ว่าตนไปที่ห้องจวงปี้ฝานก่อนพี่เซียวและพบห้องลับ เหมือนมีที่เก็บไข่มุกราชวงศ์สุย ก่อนออกไปเห็นพี่เซียวหยิบเหรียญทองแดงไป หัวหน้าสั่งให้ซูฝูสืบเรื่องเหรียญทองแดงต่อด้วย
ณ จวนที่ทำการ หลังเสร็จงานฝนก็ตกหนัก ซางเฉินก็คว้าเอาร่มที่เป็นหลักฐานในรถม้ากางกลับบ้านไป แล้วเขียนใบขอยืมทิ้งไว้ด้วยนะ555(ชายเฉินนน ดูทำเข้า พ่อคนซื่อเอ้ยยย มันใช่ของที่จะถือไปทั่วมั้ยเนี่ยยย🤣) ซูฝูก็เดินหน้าเข้มมาที่จวน อ้างว่าเป็นสามีมารับน้องเหยียนกลับบ้าน แต่ความจริงคือย่องเข้าไปในห้องทำงานพี่เซียว แอบดูว่าพี่แกสืบเรื่องเหรียญทองแดงไปถึงไหน พี่เซียวรู้สึกได้ทันทีว่ามีคนเข้าไปในห้อง! เซียวรู้เซียวเห็น!(◉_◉) ผลักประตูเข้าไปกลับว่างเปล่าไร้คน แต่พอหันหลังกลับเท่านั้นแหละค่ะ เจอซูฝูยืนกลางร่มอยู่ลานด้านหน้าแทน ทำเอาหนวดอิพี่กระตุกเลย มีพิรุธสุดๆ(ಠ_ಠ) น้องเหยียนเก็บกระเป๋าเตรียมกลับบ้านผ่านมาเจอพอดี ยิ้มหวานปลื้มปริ่มที่เจอซูฝู ทั้งๆที่พี่เซียวก็ยืนแยกเขี้ยวอยู่ข้างๆนั้นแหละค่ะ🙄 ซูฝูบอกว่ามารับนางกลับบ้านนะ ยัยน้องก็วิ่งดุ๊กๆเข้าไปหา มีเช็ดหยดน้ำที่คางให้ด้วย!? ต่อด้วยควงแขน(คืออะไรฟระะ ปล่อยเด๋วเน้น้าาา😡) กลับบ้านกันเถอะ...ไป๋อี้ที่เดินสวนมาเป็นงง เห้ยมีควงแขนกันด้วย! จึงรีบไปดูนายที่ยืนหน้าบึ้ง ใจเยนๆนะนายท่าน พี่เซียวไม่ไว้ใจ สั่งไป๋อี้ไปสืบ ว่านอกจากซูฝูที่เป็นแค่คู่หมั้นน้องเหยียนแล้ว เจ้าหน้านิ่งยังเป็นอย่างอื่นอีกมั้ย แบบที่ไม่ดีๆไม่ควรจะเป็นพระเอกงี้ ต้องสืบมาให้หมด! ข้าจะแฉ!(ノಠ益ಠ)ノ
พอเดินออกมาถึงข้างนอก ยัยน้องก็ปล่อยแขนที่ควง ถามพี่ซูตรงๆว่ามาทำเป็นสนิทสนมกับน้องทำไม อยากจะใกล้ชิดพี่เซียวเหรอ เขากลับสารภาพว่าตนคือคู่หมั้นของนาง เพราะเป็นลูกนอกคอกข้าเลยโดดเดี่ยวลำบากมาก จำเป็นต้องเลี้ยงชีพด้วยการฆ่าคน แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฆ่าแต่คนไม่ดีน่ะ ข้ามันก็แค่นักฆ่าเจ้าเลยไม่อยากแต่งสินะ ก่อนจะงอนเดินหนีไป🙁 น้องเหยียนก็รีบรั้งไว้เลยฮะ บ้าบอ เราเหมาะสมกันจะตาย(อืม..คนนึงฆ่าอีกคนเก็บศพสินะ😑) ชะตากรรมดราม่าเหมือนกันมากๆ พี่ซูมีอึ้งแบบนี้คือยอมแต่งใช่มะ และท่ามกลางสายฝนโปรยปราย สองคนอยู่ใต้ร่มเดียวกันมองตาซึ้งๆ😍 จู่ๆพี่ซูก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาเป็นฝูง คนกำลังซึ้ง! บังอาจมาขัดจังหวะหวานๆของข้า! น้องรออยู่นี่นะ เดี๋ยวพี่จะไปเชือดให้หมด!👿
พี่ซูคว้าร่มข้างทางมากาง เดินตามเสียงมาจนเจอพวกนักฆ่า ไม่พูดพร่ำให้เสียงเวลา! ดึกดื่นฝนตกไม่อยู่บ้านเก็บผ้า! บังอาจมาขัดจังหวะข้า! ตายซะเถอะ🤬! พี่ซูกางร่มอย่างเท่ จัดการนักฆ่าทั้งหมดคนเดียว(ฉากต่อสู้พี่แกอลังการจริงๆ นางเล่นบู๊เก่ง ฉากบู๊นางเท่กว่าอิพี่เซียวอีก แอร๊ยยย(◡‿◡✿) ซึ่งพวกนี้เป็นนักฆ่าคิดมาจับตัวน้องเหยียนนั้นเอง แต่ไม่ยอมบอกว่าใครสั่งมา พี่แกเลยฆ่าทิ้งเลย น้องเหยียนเป็นของข้า บนโลกนี้มีแต่ข้าที่ฆ่านางได้!!!(กรี๊สส เกรี้ยวกราดดด🤩) จากนั้นก็กลับมาหาน้องเหยียน เอาขนมที่กุ้ยฮวาที่น้องชอบมาให้ ถามน้องว่าอร่อยมั้ย ยัยน้องยิ้มหวานพยักหน้างึกๆ อร่อยเหาะไปเลยค่ะ😆
ไป๋อี้มารายงานพี่เซียว ข้าสืบมาแล้ว ซูฝูเป็นหมอยา ลูกนอกสมรสของสกุลซูจริง แม่เป็นนางรำตายตอนคลอดเขา เขาน่ะมีปมไม่ถูกกับทางบ้าน อิพี่ก็ยังไม่ไว้ใจ ไป๋อี้ก็งง ทำไมใต้เท้าดูสนใจซูฝูจัง หึงเขากับน้องเหยียนใช่มั้ยล่ะฮะ🤪 พี่แกมองแรง ก่อนจะเปลี่ยนมาคุยเรื่องงาน ทุกครั้งที่หลิ่วช่านมาซูโจวจะต้องแวะมาหาจวงปี้ฝาน มีพิรุธมาก จวงปี้ฝานเป็นคนแปลกๆชอบพกร่มไปทั่วพกมันทุกวันตลอดปี555 พอนึกถึงร่มกระดาษที่เก็บได้ในรถม้า ชายเฉินก็ดันเอาไปอีก😅 นอกจากนี้พี่แกยังพบว่า ทุกวันที่สิบแปด จวงปี้ฝานจะต้องไปหอชิงลี่ ไหนๆร่มก็ไม่อยู่ ไปหาน้อง เอ้ย! ไปสืบที่หอชิงลี่ต่อละกัน
พี่ซูมาหาน้องเหยียนแต่นางไม่อยู่ไปหอชิงลี่ เขาก็ตามไปทันที ชายเฉินที่รู้แล้วว่าคนร้ายใช้อาวุธอะไรก็มาหาน้องเหยียน แล้วก็ตามไปหอชิงลี่ด้วย(โหหห หรั่นเหยียน เทอมันโซฮอตตต😱) ยัยเหม่ยอวี้ บังเอิญเจอน้องเหยียนแต่งชายเข้าหอชิงลี่ ก็ไปแต่งชายตามเข้ามาด้วย พอเข้ามาก็หาเรื่องนาง แถมแย่งขนมในมือนางไปกินอีก น้องเหยียนเลยหลอกว่าเพิ่งไปผ่าศพมายังไม่ได้ล้างมือ ยัยเหม่ยอวี้เลยร้องกรี๊ดวิ่งหนีไปเลย สม555….
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น