#คัทซีน นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง ตอนที่ 29: ตอนนี้ไม่มีหวาน แต่ชายเฉินกับไป๋อี้ หลังๆออกมาทีไรแย่งซีนตลอด มุ้งมิ้งขึ้นทุกอีพีคู่นี้ มีอะไรในกอไผ่แหละ/ดูออก😏
พี่เซียวมาตรวจเหตุห้องกินข้าวของน้องเหยียนกับพี่ชายที่โรงเตี๊ยม คนร้ายลักพาตัวพี่ชายไป ไม่มีใครเห็นว่าออกทางประตู หน้าต่างก็ถูกล็อคจากด้านใน พี่แกเจอเศษเชือกแถวหน้าต่าง รอยเท้าบนหลังคา มีรถลากขนของน้ำเสียของโรงเตี๊ยมจอดอยู่ด้านล่างพอดีเป๊ะ เป็นที่จอดประจำจะออกไปทิ้งแล้วกลับมาเที่ยงๆ บนรถลากมีรอยสีย้อมแดงๆ ตอนพี่ชายหายไปคนเข็นรถบอกว่ารถหายไปหลังจากนั้นรถก็กลับมาอยู่ที่เดิม อิพี่ก็ยิ้มอ่อนเลย หึหึหึ..เจ้าโจรกระจอก😏
สาวๆยกอาหารมาให้ชายเฉิน ละชายเฉินก็ตกใจทำท่าทำทางแบบสาวๆจะมาทำมิดีมิร้ายนางรึเปล่า555 ก่อนจะมโนคิดว่าน้องเหยียนเป็นคนส่งมาให้ตน อืมนะ😑..ไป๋อี้เดินเข้ามา ข้ามาส่งมาเองแหละ ไม่ได้ให้กินฟรีๆนะ มีความยื่นหน้ามาใกล้ชายเฉิน(อะไรยังไงคะ เพื่อนกันแมนๆเค้าไม่พูดใกล้กันขนาดนี้นะ😆) นี่พี่เซียวมีคำสั่งมา มีเรื่องให้ชายเฉินช่วยหน่อย จะไม่ช่วยก็ได้นะ แต่น้องเฟยหยางรองับหัวเจ้าอยู่ข้างนอกน่ะ ชายเฉินเลยต้องจำใจช่วย😒
ตกดึกน้องเหยียนมาตรวจดูหุ่นขี้ผึ้งคนเดียวอีกครั้ง จู่ๆลมพัดเทียนดำหมด โหวงเหวงมากจนยัยน้องเริ่มกลัว(ಠ▃ಠ) ละก็มีคนมา ยัยน้องคิดว่าเป็นพี่เซียว หันไปเรียกพี่เงือกๆที่ไหนได้ พี่ซูต่างหาก ผิดหวังมากค่ะ🙄 ต่างผิดหวังกันทั้งคู่แหละ นางเอกคิดถึงพระเอกแต่ที่มากลับเป็นพระรอง พี่ซูหน้าบึ้งเลย นี่ข้าหมาป่าหน้านิ่งไม่ใช่เงือก มองดีๆค่อยตะโกนเรียกก็ได้ เรารักเค้ามากสินะ😒 น้องเหยียนก็เงียบ ก่อนจะขอพูดให้เคลียร์ แต่อิพี่ซูก็เดินหนีเปลี่ยนเรื่อง คงทนไม่ได้แหละถ้าน้องยอมรับตรงๆว่าหมดรักแล้วอ่า😞 พี่แกบอกว่าทั้งฉือไห่และท่านทูตต่างหลบหนีไปเองแต่ไม่รู้ว่าหนีไปทำไม ที่แน่ๆคือหนีไปแล้วโดนคนร้ายฆ่าตายอีกที
ชายเฉินมาหาน้องเหยียนและพี่ซู ข้าวิเคราะห์มาแล้วนะ พี่ชายโดนล่อให้เปิดหน้าต่าง คนร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องก็จับเขาโยนลงไปในถังน้ำเสียบนรถลาก จากนั้นคนร้ายก็เอาเชือกรัดกลอนประตูดึงให้มันล็อกจากด้านในแล้วเข็นรถพาตัวพี่ชายไป เสร็จแล้วก็เอารถมาจอดคืน เนี่ยเจอทั้งเศษเชือก รอยเท้าตรงหน้าต่าง คราบสีและคนดูแลรถลากก็ยืนยันเองว่ารถหายไปแล้วก็กลับมาอยู่ที่เดิม ยัยน้องก็ว้าวเลยจ้า ทำไมชายเฉินเก่งงี้อ่ะ วิเคราะห์ได้ไง สุดยอดมากๆ🤩 ชายเฉินนี่บาดเหงื่อเลย นึกถึงใบหน้าไป๋อี้ที่บอกว่า อิพี่เซียวสืบเองและให้เขาเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องเหยียน แต่ห้ามบอกนะว่าอิพี่แอบช่วย ไม่งั้นโดนเฟยหยางตามติดแน่ ชายเฉินเลยเนียนๆไปว่า อยู่แก๊งค์นักสืบต้าถัง ใกล้ชิดนางมาตั้งนานก็ต้องพอสืบได้บ้างใช่มะๆ(☉◡☉) จากเรื่องรอยสีย้อมและคนร้ายชอบเอาเลือดมาวาดภาพ แถมสลักข้อความไว้บนหุ่นขี้ผึ้ง อารมณ์สุนทรีย์มากเว่อร์ น้องเหยียนจึงคิดว่าคนร้ายเป็นจิตรกร นางจำได้ว่าตอนพี่ชายหายไป บังเอิญเจอบัณฑิตคนนึงมาขายภาพใกล้ๆโรงเตี๊ยม มีพิรุธมากๆ ดังนั้นทั้งสามคนเลยวางแผนทำทีไปซื้อภาพ ละเอาลายนิ้วมือของบัณฑิตนั้นมาเทียบกับลายนิ้วมือที่คนร้ายเหลือทิ้งไว้บนหุ่นขี้ผึ้ง แค่นี้ก็ยืนยันได้ละว่าบัณฑิตเป็นคนร้าย ด้านน้องเหยียนเคยเจอบัณฑิตมาแล้ว ส่วนพี่ซูก็เป็นหัวหน้าคดี ชายเฉินเลยต้องเป็นคนทำภารกิจนี้แทน
ชายเฉินโชว์พราวความรอบรู้เพื่อซื้อภาพบวกกับหน้าซื่อๆบื้อๆเพ้อๆลอยๆ บัณฑิต ‘เมิ่งจี’ ก็หลงเชื่อ555 ชายเฉินออกตัวอยากได้ภาพครบเซ็ต แต่ภาพที่เหลืออยู่ที่บ้านเมิ่งจี ทั้งสองเลยไปที่บ้านเมิ่งจีเพื่อเอาภาพ พอมาถึงที่บ้าน รูปปั้นดินเผาเครื่องปั้นต่างๆเต็มบ้านเลยจ้า พอดีไว้ปั้นเล่นๆน่ะ😏 ชายเฉินก็แบบ ภาพสวยมาก คือดี ของมันต้องมี ข้าเหมาหมดเลยนะ มาๆมาลงนามซื้อขายกัน แล้วก็สะบัดๆสัญญามาประทับรอยนิ้วมือ ชายเฉินบอกให้เมิ่งจีปั้มนิ้วชี้ลงนามด้วย แต่เมิ่งชีแม่มฉลาดระวังตัวมาก ทำเป็นไปหยิบรูปให้ชายเฉิน ก่อนจะอุ๊ย! นิ้วชี้โดนบาด เปลี่ยนมาประทับตรานิ้วโป้งแทน แต่! ชายเฉินบังเอิญเจอก้อนดินปั้นที่มีรอยนิ้วชี้ของเมิ่งจีพอดี เลยแอบจิ๊กกลับมาด้วย🤣 ชายเฉินวิ่งดุ๊กๆออกมาหาน้องเหยียนกับพี่ซูที่รออยู่ด้านนอกลองเทียบดู ปรากฎว่าลายมือเดียวกันเป๊ะๆ เมิ่งจีคือคนร้ายชัวร์
ต่อมาใต้เท้าซุนกับพวกพี่ซูก็ยกพวกมาจับเมิ่งจีข้อหาฆ่าคนทันที แต่เขาก็ปฏิเสธนะ ยัยน้องกับพี่ซูสำรวจห้องเมิ่งจีก็รู้สึกแปลกๆ เอาขันมาเป็นถ้วยชา เอาน้ำเต้ามาเป็นแจกัน เป็นไม้หมด ทั้งบ้านไม่มีเครื่องแก้วเพล้งๆสักชิ้นเลยและภาพวาดแต่ละภาพดูขาดๆหายๆเหมือนคนวิตกกังวลในใจ พี่ซูคิดว่าเมิ่งจีน่าจะกลัวพวกเครื่องแก้ว แบบเสียงแตกเพล้งๆงี้ ทั้งสองเจอภาพวาดตรอกจู๋เหอ มันแปลกๆไง ทั้งบ้านมีแต่ภาพดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้ใหญ่~...จู่ๆมีภาพตรอกซอยโผล่มา พี่ซูเลยพาคนไปค้น ละก็เจอภาพวาดบนกำแพง สีแดงก็ใช้เลือดนี่แหละและก็เจอศพของท่านทูตถูกซ่อนเอาไว้ด้วย
จู่ๆพี่ซูก็พิษกำเริบเลยแยกตัวมาหลบมุมเพื่อกินยา แต่โดนคนพ่นยาสลบลักพาตัวไป คราวนี้ทั้งพี่ชายและพี่ซูก็หายตัวไปหมด น้องเหยียนเป็นเครียดเลยพาอาจารย์ หว่านลวี่และชายเฉินเอาภาพเหมือนทั้งสองคนมาถามกับชาวบ้าน แต่ก็ไม่มีใครเห็น ด้านพี่เซียวก็ตามมาสืบที่บ้านเมิ่งจีและตรอกจู๋เหอ พบเชือกที่ทำจากผ้าไหมแบบเดียวกับว่าว พี่แกเลยเดินยิ้มหวานไปหาชายเฉิน อยากได้เบาะแสมั้ยล่ะ ข้ามีนะ😏 จากนั้นชายเฉินก็รีบวิ่งแจ้นไปหาน้องเหยียนทันที
ทางศาลต้าหลี่ก็ยังง้างปากให้เมิ่งจีสารภาพไม่ได้ ใต้เท้าคนนึงบอกว่า พ่อแม่เมิ่งจีเป็นนักแสดงมายากลแต่พลาดถูกไฟไหม้ตายทั้งคู่ เขาเลยกลายเป็นเด็กกำพร้าเร่ร่อน คนแบบนี้ใช่จะยอมรับง่ายๆนะ ตั้งแต่ศาลต้าหลี่เปิดตัวมา ไม่เคยจะปิดเองได้สักคดี มิสู้ขอร้องฝ่าบาทให้อัญเชิญยอดนักสืบแห่งต้าถังเซียวซ่งมาช่วยเหอะ แต่ใต้เท้าซุนก็ไม่ยอม ไปขอร้องให้มาช่วยเรอะ ฝันไปเถอะ เสียหน้าหมด🙄 น้องเหยียนมาหาใต้เท้าซุน บอกว่ามีวิธีทำให้เมิ่งจียอมรับสารภาพละ เมิ่งจีถูกพาตัวมาที่บ้าน แฉเรื่องใช้ไหมมาทำเป็นเชือกขึงไว้ พอเหยื่อขี่ม้าผ่านมาด้วยความเร็วสูง เชือกก็ตัดคอขาด จากนั้นคนร้ายก็ปั้นหุ่นขี้ผึ้ง เอาหัวศพมาวาง เมิ่งจีไม่ได้ลักพาตัวทั้งสองแต่ทั้งสองจงใจหนีออกมาจากที่เกิดเหตุเอง แต่ยังไม่รู้ว่าทำไม ต่อมาคนร้ายก็จับพี่ชายนางต่อ เมิ่งจียังไม่ยอมรับ ยัยน้องเลยขนเอาถ้วยชามมาปาลงพื้นให้แตกดังเพล้งๆ สะกิดต่อมความกลัวที่ถูกทารุณในวัยเด็กเข้า จนยอมรับออกมาว่าพี่ชายกับพี่ซูถูกจับไว้ที่โกดังตงเหลียง แต่พอไปค้นก็ไม่เจอ เมิ่งจียิ้มชั่วร้ายตะโกนด่าระหว่างทางที่ถูกพาตัวไป ว่าศาลต้าหลี่กากจับคนร้ายไม่ได้แล้วปรักปรำตน มีความเปิดเสื้อโชว์แผล นี่ๆข้าโดนเฆี่ยนตีด้วย พ่อแม่พี่น้องทุกคนต้องช่วยข้านะ ชาวบ้านก็เริ่มโวยวาย ใต้เท้าซุนจึงต้องยอมปล่อยเมิ่งจีไป ยัยน้องไม่ยอม คนร้ายชัดๆปล่อยไปได้ไง แต่อิใต้เท้าซุนกลับห่วงชื่อเสียงของศาลต้าหลี่ ไม่สนใจความเป็นความตายเหยื่อ สั่งห้ามไม่ให้นางมายุ่งอีก...
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น